چه تفاوتی بین Core i3 با Core i5 و Core i7 اینتل وجود دارد ؟
اینتل برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ و با معرفی معماری Nehalem، پردازندههای سری Core i را معرفی کرد و از آن زمان اکثر پردازندههای خود را در سریهای Core i3, Core i5 و Core i7 روانه بازار کرد. باورهای غلط بسیاری پیرامون این نامگذاری وجود دارد که در این مقاله به توضیح دقیق آنها میپردازیم.
بسیاری هنوز و پس از عرضهی شش نسل از پردازندههای سری Core i، تصور میکنند، عددی که در مقابل Core i قرار میگیرد مربوط به تعداد هستههای پردازنده است. به عنوان مثال، این باور اشتباه وجود دارد که Core i3 سه هسته، Core i5، پنج هسته و Core i7 هفت هسته دارد. برخی نیز که خود را حرفهایتر میدانند، تعداد هستههای هر سری را عدد مقابل Core i منهای یک میدانند. به این ترتیب Core i3 دو هسته، i5، چهار هسته و i7 شش هسته دارد. اما این باور نیز از پایه اشتباه است.
حقیقت این است که هر چند اینتل پردازندههای قدرتمند و بسیار خوبی تولید میکند، اما نامگذاری آنها به شکلی است که کاربر را گمراه میکند. شاید هم اینتل خود مایل است تا کاربران در مورد پردازندههایش چنین باورهای اشتباهی داشته باشد. در همین راستا ما در این مقاله توضیح میدهیم که نامگذاری پردازندههای اینتل از چه قانونی پیروی میکند. اما پیش از آنکه به توضیح این موضوع بپردازیم، بیایید نگاهی کلی به نسلهای مختلف پردازندههای اینتل داشته باشیم.
اینتل اولین بار در سال ۲۰۰۸ و با معرفی معماری Nehalem نامگذاری پردازندههای خود را تغییر داد و از الگوی Core i بهره برد. اینتل هر سال معماری پردازندههای خود را دستخوش تغییرات کوچک و بزرگ میکند و نام جدیدی را برای معماری جدید خود انتخاب میکند. اینتل از سال ۲۰۰۸ این معماریها را معرفی کرده است :
•نسل اول، سال ۲۰۰۸ معماری Nehalem - لیتوگرافی ۴۵ نانومتر
•نسل دوم، سال ۲۰۱۱ معماری Sandy Bridge - لیتوگرافی ۳۲ نانومتر
•نسل سوم، سال ۲۰۱۲ معماری Ivy Bridge - لیتوگرافی ۲۲ نانومتر
•نسل چهارم، سال ۲۰۱۳ معماری Haswell - لیتوگرافی ۲۲ نانومتر
•نسل پنجم، سال ۲۰۱۴ معماری Broadwell - لیتوگرافی ۱۴ نانومتر
•نسل ششم، سال ۲۰۱۵ معماری Skylake - لیتوگرافی ۱۴ نانومتر
لیتوگرافی فاصلهی بین اجزای اصلی هر واحد پردازشی است. در واقع فاصلهی بین ترانزیستورها، مقاومتها و دیگر اجزاء تشکیل دهندهی پردازنده، براساس لیتوگرافی مشخص میشود. هر چه لیتوگرافی کوچکتر باشد، تعداد بیشتری ترانزیستور در ابعاد مشخصی از تراشه جا میشوند و از آنجایی که فاصلهی بین اجزاء پردازنده کمتر میشود، سرعت انتقال اطلاعات بیشتر شده و گرما و مصرف پردازنده نیز کاهش مییابد. در نظر داشته باشید که هر نانومتر یک میلیاردم متر است.
با نگاهی به لیست بالا متوجه میشوید که اینتل طی سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ تلاش کرده است تا لیتوگرافی پردازندههای خود را بهبود بخشد. در هر نسل سعی شده است تا مصرف انرژی کاهش یافته، قدرت پردازش افزایش یابد و همچنین پردازندهی گرافیکی (GPU) مجتمع شده با CPU نیز بهبود یابد. مثلا مهمترین تفاوت پردزاندههای هسول با آیوی بریج در استفاده از پردازندهی گرافیکی قویتر و مصرف انرژی کمتر است و سرعت پردازندهی اصلی چندان تغییری نسبت به نسل قبل نکرده است.
به این نکته نیز توجه داشته باشید که همیشه عدد بالاتر به معنی بازده بالاتر نیست، بعضی اوقات پردازندههای مجهز به فرکانس کلاک پایینتر به لطفِ معماری بهتر، قدرت و بازده بالاتری دارند. این مورد مخصوصا وقتی قرار است پردازندهی دو برند مثلا اینتل یا ایامدی را با یکدیگر مقایسه کنید یا پردازندهی دو نسل از یک شرکت را مورد ارزیابی قرار دهید بیشتر نمایان میشود. تنها معیار برای مقایسه پردازندهها اجرای بنچمارکهای مختلف در شرایط گوناگون است.
اما نامگذاری پردازندههای Core i براساس چه منطقی است
اگر بخواهیم بصورت ساده و سریع پاسخ بدهیم، پردازندههای سری Core i7 سریعتر از Core i5 هستند و به همین ترتیب پردازندههای Core i5 نیز سریعتر از Core i3 هستند. اعداد ۷، ۵ و ۳ نیز ارتباطی با تعداد هستهها ندارند، اما قدرت پردازشی پردازندههای هر سری نسبت به سری قبلی خود، بیشتر است.
منبع : دیجی لایف